می‌بالیم به ستاره‌ات بر دوش روزنامه‌نگاری

در روزنامه‌نگاری ده‌ها نوع لید داریم که یکی از آن‌ها لید گلوله‌ای است؛ لیدهای کوتاه و ضرب‌دار. رفتار حسین مثل همان لیدهای گلوله‌ای بود؛ سریع و تند. من در یاداشت کوتاهی که برای همکارانم در روزنامه همشهری نوشتم و انگار به شدت حسین در طول نوشتن با رفتارهایش در برابرم بود، با چشم خیس تیتر زدم "زخم گشوده" ولی حالا که کمی از آن فضا فاصله گرفته‌ام تیترم این است: می‌بالیم به ستاره‌ات بر دوش روزنامه‌نگاری

این استاد رشته ارتباطات و روزنامه‌نگاری که به عنوان پدر روزنامه‌نگاری آنلاین شناخته می‌شود، در گفت‌وگویی با خبرنگار بخش رسانه ایسنا درباره‌ی ویژگی‌های حرفه‌ای و فنی مرحوم قندی، گفت: «حسین قندی ویژگی‌های متعددی داشت؛ او اقتصاد کلمات در روزنامه‌نگاری را به خوبی می‌شناخت و بنابراین بی‌دلیل واژه خرج نمی‌کرد. در واقع نسل حسین قندی همه همین‌طور هستند، شما به کارهای فریدون صدیقی، مهدی فرقانی، اکبر قاضی زاده و ... نگاه کنید. همه این ویژگی را دارند ولی در ذائقه ورود و خروج از مطلب و یا نوع واژه‌ها با هم فرق می‌کنند.

ویژگی دیگر حسین رفتار عملیاتی او بود. شاید او یکی از نمونه‌های انگشت شمار تلفیق تجارب حرفه‌ای با یافته‌های آکادمیک باشد. به گمان من حسین خوب بلد بود از این دو خصیصه؛ آلیاژهای ژورنالیستی بسازد.

نکته جذاب دیگر حسین، کار کردن در هفته‌نامه و روزنامه بود که به او خوب آموخته بود خبر چیست و پیگیری خبری کدام است؛ بنابراین او از این جنبه که با هر دو اسب خبر و گزارش تاخته بود؛ با سایر روزنامه‌نگاران از جنس و نسل خودش تمایز داشت. شما به سه کتاب کلیدی‌اش نگاه کنید؛ نمی‌گویم بهترین کتاب‌های جهان روزنامه‌نگاری هستند اما اگر امضای کتاب را بردارید باز هم می‌شود فهمید کار حسین است.

ویژگی دیگر حسین؛ پایبندی به استانداردها و جدی بودن در کار بود؛ دعوا با او آسان بود. کمی سر بر یک تیتر یا یک خبرش که می‌گذاشتید چشم‌هایش گردتر از همیشه می‌شد و آن لبخند ثابت؛ سریع رنگ می‌باخت.

و بالاخره از نظر من تمرکز حرفه‌ای حسین بیشتر بر خبر و تیتر بود.

یونس شکرخواه در پاسخ به پرسش دیگر ایسنا درباره‌ی اینکه تاثیرگذاری حسین قندی در فضای مطبوعات به چه میزان و کیفیت بود؟ گفت: کسی که سال‌ها فقط روزنامه‌نگاری کرده، تدریس کرده، کتاب نوشته و غالبا هم در سطح سردبیری کار کرده مطمئن باشید تاثیرگذار بوده چون کنارش فرصت نسل سازی داشته است.

او درباره اینکه خاطره یا نکته خاصی از حسین قندی به یاد دارد که بخواهد عنوان کند، گفت: من از سال ۶۳ با حسین در کیهان دوست شدم و حالا سال ۹۴ است. در این فاصله ده‌ها و صدها نشست و برخاست با هم داشته‌ایم که همه آن‌ها سرشار خاطره است. ولی شاید شیرین‌ترین ساعات ما با هم همان سال‌هایی باشد که در فاصله کلاس‌ها در مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها با او، فریدون صدیقی، اکبر قاضی‌زاده، مرحوم بهمن جلالی و ... داشتیم.